Ο Σίζο Κανακούρι ήταν ένας Ιάπωνας πρωταθλητής του μαραθωνίου, ο οποίος θεωρείται μάλιστα ο «πατέρας» του αθλήματος στην πατρίδα του και έμεινε στην ιστορία για την «εξαφάνισή» του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912.

Το Νοέμβριο του 1911 ο Κανακούρι παίρνει μέρος σε προκριματικούς αγώνες στην χώρα του και καταφέρνει να τερματίσει σε 2 ώρες, 32 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα, επίδοση που αποτελούσε παγκόσμιο ρεκό. Δίκαια παίρνει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης.

Ο Κανακούρι χρειάστηκε συνολικά 18 ημέρες για να φτάσει στην Σουηδία, σε ένα ταξίδι γολγοθά,ταξιδεύοντας αρχικά με πλοίο και στην συνέχεια με τον Υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, με τον Ιάπωνα αθλητή να κατεβαίνει και να τρέχει γύρω από κάθε σταθμό που σταματούσε το τρένο, προκειμένου να παραμείνει σε φόρμα.

Την ημέρα του αγώνα η θερμοκρασία ήταν ασυνήθιστα υψηλή για τα δεδομένα της Σουηδίας (περίπου 32 βαθμοί).Ο Κανακούρι, εξαντλημένος από το κουραστικό ταξίδι, αλλά και με δηλητηρίαση από το τοπικό φαγητό, λιποθύμησε στην μέση της διαδρομής και τον περιέθαλψαν ντόπιοι αγρότες.

Η απόσυρση του Κανακούρι από την κούρσα δεν ήταν έκπληξη, αφού περίπου οι μισοί από τους 68 αθλητές που πήραν μέρος δεν έφτασαν μέχρι το τέλος. Ο Κανακούρι, όμως, ένιωθε ντροπιασμένος από την απόδοσή του και έφερε βαρέως την απογοητευτική εμφάνισή του. Έτσι αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα, χωρίς να ειδοποιήσει κάποιον από τους υπευθύνους των αγώνων, οι οποίοι με την σειρά τους, μην γνωρίζοντας τι είχε συμβεί, δήλωσαν την εξαφάνισή του.

Το 1967, ο 75χρονος τότε, Κανακούρι, δέχθηκε μια πρόσκληση από την Σουηδική Ολυμπιακή Επιτροπή, η οποία τον καλούσε να πάει στην Στοκχόλμη για να πάρει μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 55 χρόνια από τους Ολυμπιακούς του 1912.

Ο Κανακούρι απάντησε θετικά, και όταν έφτασε στην Στοκχόλμη, πληροφορήθηκε έκπληκτος πως τα τελευταία 50 χρόνια θεωρούνταν επίσημα εξαφανισμένος από τις σουηδικές αρχές. Η ιστορία του κέντρισε το ενδιαφέρον των Σουηδών, κάτι που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί η Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας, η οποία, για να συγκεντρώσει χρήματα για την συμμετοχή των αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό, πρότεινε, ως διαφημιστικό κόλπο, στον Κανακούρι να ολοκληρώσει την κούρσα.

Ο Κανακούρι δέχθηκε, συνεχίζοντας τη κούρσα από εκεί που την άφησε. Έτσι έγινε ο αθλητής που έτρεξε τον Μαραθώνιο σε 54 χρόνια, 8 μήνες, έξι ημέρες, 5 ώρες, 32 λεπτά και 20.3 δευτερόλεπτα. Μάλιστα, ο Κανακούρι δήλωσε αστειευόμενος στην σουηδική τηλεόραση: «Ήταν ένας μακρύς αγώνας. Στην διάρκειά του παντρεύτηκα, έκανα 6 παιδιά και απέκτησα 10 εγγόνια». Ο Κανακούρι πέθανε το 1983 σε ηλικία 92 ετών.