Η Εντίθ Πιάφ υπήρξε μια από τις κορυφαίες Γαλλίδες τραγουδίστριες του 20ου αιώνα. Για τους Γάλλους βέβια είναι κάτι περισσότερο. Είναι η σημαία τους, τουλάχιστον η καλλιτεχνική. Με δύσκολη ζωή, γεμάτη από πάθη και λάθη και με μια μικρή αδυναμία στους Έλληνες άντρες, η Εντιθ Πιάφ τα κατάφερε και σήμερα ακούγεται σε όλο τον κόσμο.

Γεννήθηκε το 1915 στο Παρίσι. Ο πατέρας της ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της λυρική τραγουδίστρια. Η τέχνη ήταν στην φλέβα της και στην ζωή της. Όχι όμως και η μητέρα της, που την εγκατέλειψε σε βρεφική ηλικία. Για δυο χρόνια μεγάλωνε με την γιαγιά της. Ύστερα ο πατέρας της την πήρε και την πήγε στην δική του μητέρα, που ήταν ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στην Νορμανδία. Μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που την άφησε προσωρινά τυφλή, ο πατέρας άρχισε να την παίρνει μαζί του στις περιοδείες όταν έγινε επτά ετών. Από τα 9 της χρόνια άρχισε κιόλας να τραγουδάει στον δρόμο.

Στα 15 πηγαίνει στο Παρίσι για να ζήσει μόνη της. Αρχικά τραγουδά στους δρόμους μέχρι που θα γνωρίσει τον Λουί Ντυπόν. Ζουν μαζί και κάνουν ένα κοριτσάκι. Ο Ντυπόν όμως θα πεθάνει από μηνιγγίτιδα. Η Εντίθ ήταν μητέρα και χήρα και ήταν μόλις 20 ετών. Ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ, ο Λουί Λεπλέ, μαγεύεται από την φωνή της και υπογράφουν συμβόλαιο. Το 1935, θα βγάλει και τον πρώτο της δίσκο.

Αφού για λίγο καιρό έφυγε από το Παρίσι μετά την δολοφονία του Λεπλέ, επιστρέφει το 1937. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δίνει συναυλίες για αιχμαλώτους και βοηθά Γάλλους στρατιώτες να δραπετεύσουν. Από το 1938, με την πρώτη της ταινία που είχε μεγάλη επιτυχία, η Εντίθ, είναι μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου της Γαλλίας. Στα τέλη του πολέμου, έγραψε την μεγαλύτερη της επιτυχία, το «La Vie En Rose» που στην αρχή περνά απαρατήρητο.

Η Εντίθ αν και μεγάλη καλλιτεχνική προσωπικότητα, είχε πολλά πάθη. Ένας από αυτούς ήταν το αλκοόλ. Ύστερα από τον θυελλώδη έpωτα με τον μποξέρ Μερσέλ Σερντάν που κατέληξε με τον θάνατο του το 1949, η Πιάφ παθαίνει κατάθλιψη. Το 1951, έχει δυο αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Οι γιατροί της δίνουν μορφίνη και η Εντίθ εθίζεται. Παίρνει μορφίνη και πίνει αλκοόλ, με την κατάστασή της να χειροτερεύει. Συνεχίζει απρ’ όλα αυτά τις εμφανίσεις της που στέφονται από επιτυχία, αν και είναι φανερά αδύναμη.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 θα διαγνωστεί με καρκίνο. Δεν πτοείται και συνεχίζει τις εμφανίσεις της, τραγουδώντας καλύτερα από ποτέ. Το 1961 συναντά τον τελευταίο έpωτα της ζωή της, τον ελληνικής καταγωγής τραγουδιστή Θεοφάνη Λαμπουκά. Τον ονόμασε «Τεο Σαγαπο».

Πέθανε στις 10 Οκτωβρίου του 1963 από κίρρωση του ήπατος. Ήταν μόλις 48 ετών. Στην κηδεία της βρέθηκαν περισσότερα από 100.000 άτομα. Η Εντίθ Πιάφ βοήθησε όσο λίγοι πολλούς καλλιτέχνες να αναδειχτούν και θεωρείται η σημαντικότερη τραγουδίστρια της γαλλικής σκηνής των βαριετέ. Η ζωή της έγινε ταινία το 2006 με τίτλο «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» και την Μαριον Κοτιγιάρ στον ρόλο της Εντίθ. Για την ερμηνεία της τιμήθηκε με το Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου.