Μία ανάσα από την Εγνατία, κάτω από τις λαμαρίνες του μετρό, κορίτσια και αγόρια κάθε ηλικίας τρανς, gay, αλλοδαποί και Έλληνες έχουν ανακαλύψει ένα σημείο στο οποίο μπορούν να είναι ο εαυτός τους, όπως κι αν είναι αυτός.

To Ts14 το μοναδικό μπαρ της Θεσσαλονίκης για τρανς άτομα ξεχωρίζει από την φούξια νέον επιγραφή του, αναβοσβήνοντας, πάνω από μια σειρά ψηλοτάκουνων ασημί παπουτσιών. Αυτή είναι η ταμπέλα του, και από την αρχή ξέρεις τι θα βρεις όταν ανοίξεις την πόρτα. Mέχρι τη μία το βράδυ θα ακούσεις ξένη μουσική και θα χαζέψεις τα βίντεο κλιπ που παίζει η οθόνη του μαγαζιού. Έπειτα όμως, όλοι ξεσηκώνονται μιας και ξεκινά το ελληνικό πρόγραμμα. Αγόρια και κορίτσια χορεύουν τσιφτετέλια, άντρες 40 και άνω που πίνουν το ουίσκι τους στο μπαρ, αγόρια με τακούνια ανεβασμένα στην μπάρα να λικνίζονται. 

Το TS14 oνομάζεται έτσι από τα αρχικά του Trans και της ημερομηνίας εμφάνισής του, 2014.

Η Κρίστι Αλεξίου είναι η ιδιοκτήτρια του μπαρ και γνωρίζει όλους τους θαμώνες. Τους υποδέχεται άλλωστε κάθε βράδυ. Με καταγωγή από Νάουσα, βρέθηκε στα πρώτα χρόνια των 20 στην Θεσσαλονίκη, τότε ως γκέι αγόρι. 

Αφορμή για να διαπιστώσει πως θα ήθελε να είναι κάποιος άλλος και όχι ο εαυτός του, ήταν τα καρναβάλια. Τότε συνειδητοποίησε πως, μετά από τρεις μέρες με γυναικεία ρούχα και περούκα, θα ήθελε να είναι μια άλλη. Μια γυναίκα. Και έτσι έγινε. Για κάποιο διάστημα κράτησε μια διπλή ταυτότητα, στη Νάουσα αγόρι, στη Θεσσαλονίκη κορίτσι.

Ώσπου αποφάσισε να τα πει όλα στους γονείς του. Ούτως ή άλλως είχε χάσει την δουλειά του σε σούπερ μάρκετ (αργότερα έμαθε πως αυτό οφειλόταν στις σeξουαλικές του προτιμήσεις).

"Την πρώτη νύχτα που βγήκα στο δρόμο, κρυβόμουν πίσω από τα φορτηγά και τα αυτοκίνητα για τρεις ώρες" 

"Τη μέρα που το αποφάσισα, μπήκα σε ένα ταξί από τη Θεσσαλονίκη και έφτασα ως τη Νάουσα, δεν μπορούσα να περιμένω. Μπαίνω στο σπίτι λέω στη μαμά μου, πάμε μέσα θέλω να σου μιλήσω. Κλεινόμαστε στο υπνοδωμάτιο, της το λέω και αρχίζει να κλαίει. Της είπα ότι αν δεν θέλει δεν θα ξαναέρθω. Μου λέει κάνε ό,τι θέλεις αρκεί να μην κάνεις ναρκωτικά. Μπαίνει ο μπαμπάς μέσα, και του λέει η μαμά μου ό,τι της είπα. Κι εκεί που περιμένω να θυμώσει, βλέπω έναν μπαμπά να αποκρίνεται 'Και για αυτό κλαίτε; O πρώτος ή ο τελευταίος είναι; Αντε βγείτε να πιούμε καφέ έχει τόσο ωραία μέρα, καθόσαστε και κλαίτε'. Τότε η μαμά μου γυρνά σε μένα, που ήμουν εντελώς αποσβολωμένος από την αντίδραση του πατέρα μου και μου λέει 'Τι περίμενες, δεν ξέρεις ότι σε αγαπάμε; Δεν με πληγώνει τίποτα άλλο από το να μην είσαι καλά. Όλα τα άλλα με αφήνουν αδιάφορη'".

"Το 1991, έβγαζα το βράδυ 80.000 δραχμές έως και 200.000 δραχμές"

"Έπειτα άρχισα τις αλλαγές που ήθελα. Η πρώτη αλλαγή συνήθως είναι να βάλεις στήθος. Εγώ ξεκίνησα με τις πρώτες ριζικές αποτριχώσεις, έπειτα το στήθος, και το ένα φέρνει το άλλο. Aπό τη στιγμή που έγινε η μετάβαση η πιάτσα ήταν αναπόφευκτη. Την πρώτη νύχτα που βγήκα, είμασταν 15 τρανς άτομα τότε, κρυβόμουν πίσω από τα φορτηγά και τα αυτοκίνητα για τρεις ώρες. Τότε με πλησιάζει μία από τις κοπέλες και μου λέει 'μωρή κατέβηκες που κατέβηκες, τι κρύβεσαι;' και μετά από πολλούς δισταγμούς πήρα τον πρώτο μου πελάτη. Ήταν νταλικιέρης".

"Νταβατζήδες δεν υπάρχουν και δεν υπήρχαν σε εμάς. Τους απέβαλλαν από τη ζωή τους γρήγορα τα δικά μας τα παιδιά. Το 91 που βγήκα εγώ στο δρόμο, δεν υπήρχαν τέτοια. Παίρναμε 2.000 δραχμές για σeξ στο αυτοκίνητο, και 4.000 δραχμές στο σπίτι. Ρουτίνα ήταν για εμένα από την πρώτη εβδομάδα που το ξεκίνησα. Μηχανικά γίνονταν όλα".

"Κινδύνεψα τρεις φορές. Mία φορά στο σημείο που βρισκόμασταν, άρχισαν να μας πετούν ξυράφια κάτι Ρωσοπόντιοι, αλλά τους έπιασαν για καλή μας τύχη, κάτι αστυνομικοί που περνούσαν από εκεί. Άλλη μια φορά στην Αθήνα, το 2008, κινδύνεψα πραγματικά. Πήρα πελάτη, δεν κατάλαβα πως ήταν Αλβανός - μιλούσε άπταιστα ελληνικά- και εκεί που σταματήσαμε, μπήκαν άλλοι τρεις και προσπάθησαν να με κλέψουν και να με πνίξουν. Ευτυχώς κατάφερα να τους πείσω να πάρουν τα χρήματα και να φύγουν. Για κακή του τύχη όμως, ο Αλβανός είχε το δικό του αυτοκίνητο, και την ώρα που έφευγαν και περίμενα έτσι πεσμένη κάτω, είδα τα νούμερα του αμαξιού του. Έτρεχα στο δρόμο και έλεγα ξανά και ξανά τα νούμερα φωναχτά για να μη τα ξεχάσω".

Εκτός από τους γονείς της η Κρίστι είχε και μεγάλη υποστήριξη από την αδερφή της, η οποία μάλιστα, αποφάσισε να την βοηθήσει να αποταμιεύσει χρήματα για να αγοράσει σπίτι, την στιγμή που η ίδια προτιμούσε να τα ξοδεύει. Κι όμως τελικά, γρήγορα μάζεψε χρήματα και αγόρασε το πρώτο της σπίτι.

"Ξόδεψα πολλά λεφτά σε ταξίδια και αυτοκίνητα, κάθε τόσο άλλαζα ακριβά αμάξια από τζιπ μέχρι Mercedes"

"Έπειτα, επειδή δεν άντεχα τον δρόμο και την πορνεία, αποφάσισα να ανοίξω ένα ladies club με αντρικό στριπτιζ. Η επιχειρηματική δραστηριότητα αυτή δεν πήγε καλά λόγω προβλημάτων με τον συνεργάτη, ο οποίος ευθυνόταν για την οικονομική μου καταστροφή. Βρισκόμουν επί ξύλου κρεμάμενη και με χρέη να με κυνηγάνε. Έτσι αναγκαστικά κατέβηκα στην Αθήνα, και βγαίνω και πάλι στο δρόμο για να μαζέψω χρήματα μιας και τα μεροκάματα ήταν μεγαλύτερα. Λίγο καιρό μετά, έκανα ένα Boys bar το οποίο και κράτησα για 4 χρόνια. Το 2010 που είχε αρχίσει η φάση της κρίσης σκέφτηκα "πούλα το τώρα πριν το φας μετά στην μάπα". 

"Αφού πούλησα το μαγαζί έπρεπε να κάνω κάτι άλλο για να μη ξαναβγω στο δρόμο και αποφάσισα να εισχωρήσω ικαι να επιβληθώ στον κόσμο της ημέρας. Άνοιξα μαγαζί τοποθέτησης εξτένσιον στο οποίο είχα πολλές γνωστές πελάτισσες. Λόγω οικογενειακών θεμάτων έπρεπε να μετακομίσω πίσω στη Θεσσαλονίκη".

"Το διάστημα που μετεγκαταστάθηκα στην Θεσσαλονίκη ήμουν ήδη γραμματέας του ΣΥΔ (Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών). Προσπάθησα να συσπειρώσω τα τρανς άτομα στο Σωματείο και να τους ενημερώσω για τα δικαιώματά τους".

"Το 2014 ο Συνδυασμός Ανοιχτή Πόλη μου πρότεινε να κατέβω δημοτική σύμβουλος και το δέχτηκα. Στόχος μου ήταν τότε δύο πράγματα: από τη μία ήθελα να δείξω πως οι τρανς άνθρωποι είμαστε εδώ και διεκδικούμε τη συμμετοχή μας σε όλους τους τομείς της δημόσιας σφαίρας, αφετέρου στην προώθηση των τρανς θεμάτων και την κατάργηση των διακρίσεων". Η Κρίστι αργότερα παραιτήθηκε και αυτοδιαγράφηκε για προσωπικούς λόγους.

"Αν μπορούσα να αλλάξω νωρίτερα, θα το έκανα. Έπαιζα για χρόνια έναν ρόλο που δεν ήμουν εγώ. Ήξερα τι ήθελα, ήξερα τι είμαι"

Το Ts14 είναι ανοικτό κάθε μέρα εκτός Δευτέρας και βρίσκεται στην οδό Οδυσσέως 5.  Tηλέφωνο: 699 370 7558

Με το Γιάννη Αγγελάκη

Go- go Boys εν δράσει

Show!

Με την Έλενα Ράπτη και το Λούκα Γιώρκα

Με την Τζώρτζια από τους Μπλε

Με την Κατερίνα Τσάβαλου