Η γη της επαγγελίας. Η χώρα των ευκαιριών. Η Αμερική το 1900 διαφημιζόταν ως ο παράδεισος επί γης, η χώρα που μπορεί να φιλοξενήσει τους πάντες, και να τους δώσει ευκαιρίες, για να δημιουργήσουν, και να καταφέρουν όσα ονειρεύονται.

Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση. Η αύξηση του πληθυσμού, η βιομηχανική επανάσταση, και οι πολεμικές συρράξεις, δημιουργούν συνθήκες φτώχειας, ένα ασφυκτικό περιβάλλον που ανάγκασε το κόσμο να ψάξει για ελπίδα σε άλλες ηπείρους.

Χιλιάδες πλοία με φτωχούς μετανάστες, κυριώς Ιρλανδούς και Ιταλούς, φεύγουν με προορισμό τις ΗΠΑ. Με μοναδικές αποσκευές ελάχιστα ρούχα και τα όνειρα τους, οι Ευρωπαίοι στοιβάζονται στο κατάστρωμα, με σκοπό να αποβιβαστούν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.

Όμως η πραγματικότητα διαφέρει από τις υποσχέσεις. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που έφτασαν, δεν βρήκαν τις κατάλληλες συνθήκες υποδοχής. Δεν υπήρχαν σπίτια να τους φιλοξενήσουν, με αποτέλεσμα να μένουν 20 άτομα σε ένα δωμάτιο. Πολλοί αναγκάστηκαν να ζούν σε ερείπια ή ακόμη και στο δρόμο, κυρίως κάτω από γέφυρες.

Πολλοί αρρώστησαν, η φυματιώση θέρισε πολλούς από τους πρώτους μετανάστες. Οι δουλειές που τους προσέφεραν, ήταν μόνο χειρονακτικές. 16 ώρες εργασία την ημέρα για να χτιστεί η Γη της Επαγγελίας. 

Η δεύτερη γενιά μεταναστών είδε τη ζωή τους να καλυτερεύει. Να ενσωματώνονται στη τοπική κοινωνία. Πολλοί πέτυχαν, κατάφεραν και έζησαν τα όνειρα που ταξίδεψαν στα αμπάρια των πλοίων. Αλλά κανείς δεν ξέχασε τα δύσκολα χρόνια, το πόνο, και οι φωτογραφίες που σώθηκαν, μεταφέρουν ρεαλιστικά τον εφιάλτη που έζησαν.