E-Daily

«Greek Freak»: Ο δικός μας Γιάννης

Έκλεισε τα 23 και είναι ήδη πρότυπο αθλητή και ανθρώπου

Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ

Δημοσίευση 9/12/2017 | 00:04

Το προσωνύμιο «Greek Freak» του το κόλλησαν σχεδόν μόλις πάτησε στις ΗΠΑ. Μπορεί η σημασία του να παραπέμπει στο «φρικιό», αλλά δεν σημαίνει αυτό. Σημαίνει φαινόμενο. Αυτό που δηλαδή αποδεικνύει κάθε μέρα πως είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο δικός μας Γιάννης. Ένα φαινόμενο αθλητή και ανθρώπου.

Η ιστορία του είναι λίγο πολύ γνωστή. Γεννήθηκε στην Αθήνα, έμεινε στα Σεπόλια, πήγε εδώ σχολείο, η μητρική του γλώσσα είναι η ελληνική και σε αυτή την γλώσσα σκέφτεται. Αρχικά, έβγαινε στον δρόμο και πουλούσε μικροαντικείμενα μαζί με τον αδερφό του Θανάση, ώστε να βοηθήσει την οικογένεια. Κάποια στιγμή ανακάλυψε το μπάσκετ. Κοίταξε ψηλά και δεν σταμάτησε ποτέ να το κάνει. Ακόμα και σήμερα, που ανήκει δικαιωματικά στους κορυφαίους του NBA, ο Γιάννης προς τα πάνω κοιτάει. Κι αυτό δεν είναι υπεροπτικό, ούτε υπερβολικά φιλόδοξο. Γιατί αν κάποιος αξίζει την κορυφή, αυτός είναι ο Γιάννης.

Η άνοδός του είναι θεαματική. Το συμβόλαιο που του πρότειναν οι Milwaukee Bucks και τελικά υπέγραψε είναι ηγεμονικό. Άλλο τόσο είναι και το συμβόλαιο με την Nike. Πολλοί άνθρωποι, αν είχαν ζήσει την φτώχεια και την στέρηση και ξαφνικά βρέθηκαν με λεφτά για 3 ζωές, τα έχασαν, το μυαλό τους πήρε αέρα και έκαναν την μια χοντράδα μετά την άλλη. Όχι όμως και ο Γιάννης.

Η εικόνα και η συμπεριφορά του είναι σαν να μην έχει γίνει τίποτα από όλα αυτά. Το μυαλό του είναι πάντα στο πώς να γίνει καλύτερος. Να γίνει αντάξιος της φήμης και των προσδοκιών που δεν του χαρίστηκαν, αλλά τις έχτισε μόνος του. Δεν βγαίνει για γκόμενες και δεν κυκλοφορεί με μοντέλα. Έχει την γλυκύτατη κοπέλα του, την οποία υπεραγαπάει, και μένει μετά την προπόνηση στο γήπεδο, προσπαθώντας να βελτιώσει το σουτ του. Και αν τον ρωτήσεις, θα σου πει ότι θυμάται με νοσταλγία εκείνα τα χρόνια του στην Ελλάδα και πως παρ’ όλες τις στερήσεις, ήταν χαρούμενα χρόνια. Μήπως δεν αξίζουμε τέτοιο άνθρωπο;

Την Τετάρτη κυκλοφόρησε ένα βίντεο, που Έλληνες παίκτες του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, αλλά και πολλά παιδιά, για τα οποία ο Γιάννης είναι πλέον πρότυπο, ευχήθηκαν στον Γιάννη χρόνια πολλά. Αν δείτε το βίντεο, ένα χαμόγελο θα ζωγραφιστεί αυτόματα στο πρόσωπό σας. Και αμέσως μετά μια συγκίνηση με λίγο θυμό. Γιατί αν σκεφτείτε πόσες κακίες, πόσες προσβολές έχει δεχθεί αυτό το παιδί, από την πρώτη μέρα και ειδικότερα αυτό το καλοκαίρι, θα χάσετε το μέτρημα.

Οι άνθρωποι που μιλάνε άσχημα για τον Γιάννη, μιλώντας για το χρώμα του ή για το ότι δεν είναι Έλληνας (δεν θα μας ρωτήσει, ό,τι αισθάνεται είναι) ή για το αν «κρέμασε» την Εθνική, από την στιγμή που αποδεδειγμένα έχει πρόβλημα στο γόνατο, ξεχνούν αυτή την χαρά που βρίσκεται στα παιδικά πρόσωπα του βίντεο και πως γι’ αυτά τα παιδιά, ο Γιάννης είναι αυτός που τα κατάφερε. Που κόντρα σε όλες τις πιθανότητες πήγε πολύ ψηλά. Και ελπίζουν ότι θα βρουν την έμπνευση σε αυτόν και κάποια μέρα θα κάνουν το ίδιο.

Κανένας δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τα όνειρα και τις ελπίδες των παιδιών. Μιλώντας άσχημα για έναν άνθρωπο που ποτέ δεν σκέφτηκε κακό για κανέναν, ίσως θα έπρεπε να σκεφτείτε ότι ταυτόχρονα, καταστρέφετε την ομορφιά των παιδικών ονείρων, αφαιρείτε την αθωότητα της σκέψης τους, μια σκέψη που δεν έχει χρώματα, δεν έχει διαχωρισμούς, ούτε σύνορα. Έτσι σκέφτεται και ο Γιάννης. Χωρίς σύνορα. Χωρίς όρια. Με την ελπίδα που έμαθε να έχει όταν ήταν πιτσιρικάς στην Αθήνα.

Κάποια στιγμή ο Γιάννης θα γίνει MVP. Κάποια στιγμή, θα φορέσει την φανέλα με το εθνόσημο ξανά και θα προσπαθήσει με όλες του τις δυνάμεις να την πάει στην κορυφή. Είπαμε, ο δικός μας Γιάννης, που μας έχει κακομάθει, κοιτάει μόνο ψηλά. Το μόνο που μπορούμε να του ευχηθούμε, και το μόνο που τον νοιάζει και τον ίδιο, είναι να είναι γερός. Ο πατέρας του έφυγε πρόωρα και σίγουρα ήταν περήφανος γι’ αυτόν. Όπως είμαστε όλοι για τον Γιάννη. Το δικό μας παιδί…

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Γιατί στο Μεσαίωνα οι καλλιτέχνες ζωγράφιζαν... κουνέλια δολοφόνους

Stories 24.11.2024
Τα δολοφονικά κουνελάκια που υπάρχουν σε έργα του Μεσαίωνα και κανείς δεν τα προσέχει

Tι ήταν οι Δρόμοι των Νεκρών στην Ιρλανδία

Stories 24.11.2024
Πού πάνε τα πνεύματα στη μετά θάνατον ζωή; Oι Ιρλανδοί ξέρουν

Γιατί οι Ιάπωνες θα έχουν το ίδιο επώνυμο το 2531

Stories 24.11.2024
Τι προέβλεψε μελέτη για το 2531.

Όταν η Agatha Christe χάθηκε από προσώπου γης και μετά δε θυμόταν τίποτα

Πρόσωπα 24.11.2024
Το καλύτερο βιβλίο της το έγραψε η ίδια η ζωή

Οι άνθρωποι μπορούν να έχουν όριο ζωής 150 ετών, αλλά πώς θα τα φτάσουν;

Νέα Εποχή 24.11.2024
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν για πάντα, αλλά δεν έχουμε φτάσει καν στο όριο για το πόσο θα αντέξει το σώμα μας

Ποιός σκότωσε τη Betty; 15 χρόνια αγωνίας ‑ Ολόγραμμα μιας κοπέλας αναζητά την αλήθεια

Stories Χτες
Πώς ενα ολόγραμμα μπορεί να βοηθήσει στην εξιχνίαση της υπόθεσης Szabó