Κάθε άνθρωπος ένα μικρό σύμπαν· κάθε ήρωας μια ιστορία· κάθε εποχή και οι ήρωές της (ή οι αντι-ήρωές της).

Η παράσταση Ένας ακόμη ήρωας του Ηλία Βογιατζηδάκη και της Θεανώς Μεταξά επιχειρεί να συνδιαλλαγεί με σκηνικά μέσα με το βίο και την πολιτεία καθημερινών ανθρώπων που θα μπορούσαν να ζουν ανάμεσά μας ή έζησαν κάποτε, στην Ελλάδα αλλά και στο παγκόσμιο χωριό· μορφών που ξεπηδούν από το διαδίκτυο, από διηγήματα, από θεατρικά έργα και από κινούμενα σχέδια.

Πρόκειται για ανθρώπους που μοιάζουν αδύναμοι σε συσχετισμό με τους δυνατούς αυτού του κόσμου, ανθρώπους για τους οποίους δεν στήθηκαν –και δεν θα στηθούν ποτέ– αγάλματα στις πλατείες ή οι οποίοι πέρασαν –και μάλλον θα εξακολουθήσουν να περνούν– τη ζωή τους στο περιθώριο του δημόσιου βίου.

Εγκλωβισμένοι στο δικό τους ξεχωριστό σύμπαν, υποφωτισμένοι, χωρίς αναγνωρίσιμο πρόσωπο και δυνατή φωνή, οι μικροί αυτοί αντι-ήρωες της καθημερινότητας διεκδικούν σε έναν κόσμο που οι μισοί αγοράζουν και οι άλλοι μισοί πουλιούνται –αλλά και στο πλαίσιο της παράστασης– να καταλάβουν το κέντρο της σκηνής, να στρέψουν τα φώτα επάνω τους, να αρθρώσουν το δικό τους λόγο –και να δικαιώσουν, εν τέλει, την ύπαρξή τους.

Επί σκηνής, στήνεται –με διαφορετικά υλικά κάθε φορά– ένας εναλλακτικός «ανδριάντας», τον οποίο αναλαμβάνει πρόθυμα να μυθοποιήσει ή να αποκαθηλώσει μια πανταχού παρούσα «κοινή γνώμη», ρυθμιστής και τιμητής της δημόσιας ζωής.

Δημόσιο και ιδιωτικό, συλλογικό και προσωπικό εναλλάσσονται και αντιπαρατίθενται στην παράσταση, συνθέτοντας έτσι το πολυσυλλεκτικό όσο και βαθιά μοναδικό σύμπαν του αδύναμου ανθρώπου. Καθώς η βραδιά εξελίσσεται, επί σκηνής λαμβάνει χώρα μια ξεστρατισμένη τελετή –στον αντίποδα ενός επίσημου λαμπρού εορτασμού– η οποία είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει τελικά να ολοκληρωθεί.

Θα δικαιωθεί τελικά Ένας ακόμη ήρωας του καιρού μας, έστω και στη σκηνή του θεάτρου, έστω και αν δεν κάνει γενναίες πράξεις που να κερδίζουν το θαυμασμό μας;