Για τρία ολόκληρα χρόνια διήρκησε η κατοχή της Αθήνας από Άγγλους και Γάλλους, λόγω της επιμονής του βασιλιά Όθωνα να υποδαυλίζει την εξέγερση των Ελλήνων στις υπόδουλες περιοχές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Κι αυτό γιατί πήγαινε κόντρα στα συμφέροντά τους.

Η όλη ιστορία ξεκίνησε με την απόφαση του τσάρου της Ρωσίας να κηρύξει πόλεμο στην οθωμανική αυτοκρατορία. Κάτι που δεν άρεσε σε Γάλλους και Βρετανούς. Όμως οι Έλληνες ενθουσιάστηκαν, αφού θεώρησαν πως η «Μεγάλη Ιδέα» μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά. Έτσι άρχισε η εθελοντική στράτευση, με τους εξεγερμένους Έλληνες να έχουν την στήριξη του Όθωνα και της Αμαλίας. Εισέβαλαν λοιπόν στα εδάφη της Ηπείρου και της Θεσσαλίας.

Η Βρετανία και η Γαλλία αντέδρασαν. Άρχισαν να στέλνουν διαβήματα στον Όθωνα να αποσύρει τους Έλληνες από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Όθωνας πάντως ήταν αποφασισμένος να μην αλλάξει γραμμή. Έτσι οι δυο δυνάμεις, αποφάσισαν να δράσουν πιο δυναμικά. Μετά από τελεσίγραφο, ο γαλλικός στόλος αποβιβάστηκε στον Πειραιά στις 12 Μαΐου, ενώ τον ακολούθησε λίγες μέρες μετά ο βρετανικός. Με τέτοια πίεση στο έδαφός του, ο Όθωνας  αποφάσισε να υποχωρήσει και να αποσύρει τους στρατιώτες από τα υπόδουλα εδάφη.

Η κατοχή των Άγγλων και των Γάλλων, περιορίστηκε μόνο στον Πειραιά αρχικά. Όμως αργότερα επεκτάθηκε μέχρι τα Πατήσια και την Πεντέλη, κυρίως λόγω του κλίματος του λιμανιού. Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας πέρασαν αρκετά άσχημα τα τρία αυτά χρόνια. Το μόνο καλό που έκαναν ήταν να συμμετέχουν σε κοινωφελή έργα, όμως συγχρόνως, αναμείχθηκαν σε εσωτερικά ζητήματα. Έκλεισαν αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, συνέλαβαν δημοσιογράφους και πλήγωσαν την περηφάνια των Ελλήνων και των κατοίκων της πρωτεύουσας, όταν παρέλασαν μπροστά από το παλάτι.

Το χειρότερο περιστατικό της κατοχής, που συνετέλεσε στο μίσος των Αθηναίων προς τις κατοχικές δυνάμεις, ήταν η επιδημία χολέρας που ξεκίνησε από ένα γαλλικό πλοίο και θέρισε την πρωτεύουσα σκοτώνοντας 3.000 ανθρώπους, δηλαδή περίπου το 10% των κατοίκων της.

Η κατοχή αυτή έληξε στις 15 Φεβρουαρίου του 1857, έναν χρόνο μετά την ήττα των Ρώσων, που έφερε το τέλος του Κριμαϊκού Πολέμου. Η δημοτικότητα του Όθωνα ανέβηκε, τα κόμματα της εποχής , το «Ρωσικό», το «Γαλλικό» και το «Αγγλικό» εξαφανίστηκαν, όμως πάνω απ’ όλα ήδη η Αθήνα μετρούσε τις πρώτες τις πληγές. Πράγμα που θα ξαναέκανε στο μέλλον ξανά και ξανά...