Στις 3 Νοεμβρίου του 1507, ο εύπορος εμπόρος Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο, ζητά από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να ζωγραφίσει το πορτραίτο της συζύγου του, Λίζας Γκεραρντίνι, με την ανάλογη πληρωμή. Το πορτραίτο, ήταν μια παραγγελία, για να γιορτάσει τη γέννηση του δεύτερου γιου του αλλά και για να κοσμήσει το καινούργιο του σπίτι.

Ο Ντα Βίντσι όμως δεν θέλησε να ζωγραφίσει ένα απλό πορτραίτο, έτσι η ενασχόληση του με τον συγκεκριμένο πίνακα κράτησε για περισσότερο από μια δεκαετία. Μάλιστα, το 1516, λέγεται πως ο Ντα Βίντσι τον πήρε μαζί του στη Γαλλία όπου και συνέχισε να τον δουλεύει μέχρι το 1519, λίγο πριν από τον θάνατό του.

Ο πίνακας ονομάστηκε «Μόνα Λίζα» και είναι ένας από τους πιο διαφημισμένους και πολυσυζητημένους πίνακες παγκοσμίως. Έχει μπει δε στο ρεκόρ Γκίνες, καθώς κατέχει την υψηλότερη ασφάλιση για έναν πίνακα στην ιστορία.

@wikipedia.org

Για πολλά χρόνια, ο συγκεκριμένος πίνακας έγινε αντικείμενο ανάλυσης. Τα ερωτήματα που τέθηκαν ήταν αμέτρητα. Είναι άντρας ή γυναίκα; Χαμογελά ή δεν χαμογελά; Είναι η Λίζα Γκεραρντίνι ή όχι; Το μειδίαμα της γυναίκας στο πορτραίτο προκάλεσε μια μεγάλη κουβέντα γύρω από αυτό. Πολλοί λένε πως ο Ντα Βίντσι ζωγράφισε κάποιο άλλο πορτραίτο για τον Τζιοκόντο και ύστερα ασχολήθηκε με τον εμπλουτισμό του, σε αυτό που κατέληξε να είναι ο πίνακας της «Μόνα Λίζα». Ο Φρόιντ, πίστευε πως η γυναίκα στον πίνακα είναι μια ανάμνηση της μητέρας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Μερίκοί μάλιστα υποστηρίζουν πως είναι ο ίδιος ο ζωγράφος.

Σήμερα οι ειδικοί πιστεύουν πως πρόκειται πράγματι για τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο. Η ταυτότητα της εικονιζόμενης γυναίκας αναγνωρίστηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το 2005 από έναν ειδικό που ανακάλυψε ένα σημείωμα του 1503 το οποίο είχε γράψει ο Αγκοστίνο Βεσπούτσι. Ο αυθεντικός πίνακας βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, ενώ ένα αντίγραφό του, που δημιουργήθηκε την ίδια περίοδο, βρίσκεται στο Μουσείο του Πράδο στη Μαδρίτη.