Αντρας με μυική δυστροφία τρέχει σε μαραθώνιο και συγκινεί
Τερμάτισε τελευταίος, όμως έγινε ο πρώτος στην καρδιά του κόσμου
Δημοσίευση 2/5/2015 | 00:00
Το 2015, στον Μαραθώνιο της Βοστόνης νικήτρια ήταν μια γυναίκα, η οποία έτρεξε 26,2 μίλια μέσα σε ακριβώς 2 ώρες, όμως εκείνος για τον οποίο κανείς δεν μπορεί να σταματήσει να μιλά είναι ο τελευταίος άνδρας που πέρασε την γραμμή του τερματισμού.
Ο 39χρονος Melamed, από τη Βενεζουέλα, έχει μυική δυστροφία και παρ' όλα αυτά κατάφερε να ολοκληρώσει τους μαραθώνιους της Νέας Υόρκης, του Βερολίνου, του Σικάγο και της Βοστόνης. Του πήρε 20 ολόκληρες ώρες, σχεδόν μια ημέρα δηλαδή, μέχρι να φτάσει στον τερματισμό, όμως όπως αποδείχτηκε, δεν το έβαλε κάτω ούτε στιγμή.
Και όσο ο Melamed ολοκλήρωνε την αποστολή του, είχε μια ομάδα από οπαδούς, οι οποίοι παρά το κρύο και τη βροχή, ήταν εκεί μαζί του και τον ενθάρρυναν.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν και ο φωτογράφος Michael Blanchard, ο οποίος κατέγραψε τη στιγμή που αποτελεί έμπνευση για τους υπόλοιπους. Όπως έγραψε στο Facebook ο φωτογράφος, από τη στιγμή που έμεινε ξύπνιος όλο το βράδυ, παρακολουθώντας τον γενναίο δρομέα, αποφάσισε πως έπρεπε να τον φωτογραφίσει την ώρα του τερματισμού του και όταν έφτασε στο σημείο, ενημερώθηκε πως ο Melamed ακόμα εκτελούσε την πορεία του.
Έτσι, ο Blanchard οδήγησε μέχρι την Beacon Street, όπου είδε περίπου 100 ανθρώπους να περπατούν πολύ αργά και να τραγουδούν, ενώ αυτοκίνητα τους προσπερνούσαν. Ήταν μια από τις εκπληκτικότερες εικόνες που είδε ποτέ του.
Από την πλευρά του ο Melamed είπε, μετά το τέλος της κούρσας, πως η βροχή, η απόσταση, το κρύο, αλλά και όσα συνέβησαν τη συγκεκριμένη ημέρα ξεπεράστηκαν, μιας και ένιωσε μέλος μια ομάδας, της ανθρωπότητας, η οποία μπορεί να εμφανίσει τη μαγεία σε κάθε στιγμή της ζωής.
Επιπλέον, ο Μelamed, δήλωσε στα τοπικά μέσα πως ο μαραθώνιος της Βοστόνης έχει ξεχωριστή σημασία γι' αυτόν, μιας και όταν ήταν παιδί, οι γονείς του τον είχαν μεταφέρει στην εν λόγω πόλη για να τον θεραπεύσουν οι γιατροί από το μυική του δυστροφία. Μάλιστα, ο Melamed κέρδισε το δικό του, ξεχωριστό μετάλλιο, το οποίο του απένειμε ο δήμαρχος της Βοστόνης και το οποίο προφανώς του άξιζε, με κάθε τιμή.