Η ομάδα «Υπερήφανοι Γονείς» αποτελείται από γονείς που έχουν ΛΟΑΤ+ παιδιά και ξεκίνησε την λειτουργία της την 1η Απριλίου του 2016, μετά από πρωτοβουλία ορισμένων γονιών που είχαν την ανάγκη να μοιραστούν τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους μαζί με άλλους γονείς με κοινά βιώματα.

Μιλήσαμε τόσο με την κυρία Εύα Σπίνου (ψυχολόγος εξειδικευμένη σε θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού) όσο και με 4 γονείς ΛΟΑΤ+ παιδιών που μας εξήγησαν όλες τις ανησυχίες τους, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους αλλά πάνω από όλα τη θετική ματιά που έχουν πλέον με τη συμμετοχή τους σε μια τέτοια ομάδα.

Οι ερωτήσεις

1. Πώς ανακαλύψατε την ομάδα και πώς ήταν οι πρώτες φορές που πήγατε στις συναντήσεις;
2. Ποιές είναι οι μεγαλύτερες ανησυχίες σας όσον αφορά τα παιδιά σας;
3. Πώς σας βοήθησε η συμμετοχή στους Υπερήφανους Γονείς;
4. Πότε νιώσατε την ανάγκη να μιλήσετε με άλλους γονείς;

Μαρία

Ανήκω στους γονείς εκείνους που επιθυμούσαν την δημιουργία μιας ομάδας στήριξης γονέων, και για το λόγο αυτό είχα απευθυνθεί στις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, που είχαν τελικά και την πρωτοβουλία σύστασής της. Συμμετείχα στις πρώτες συναντήσεις, από τις οποίες έφυγα με αισθήματα ανακούφισης και συγκίνησης, επειδή επιτέλους μπορούσα να μιλήσω ανοιχτά σε/με ανθρώπους που είχαν τα ίδια ή παρόμοια βιώματα με τα δικά μου. Το περιβάλλον ήταν ιδιαίτερα ασφαλές και ενισχυτικό.

Μπορώ να μιλήσω πολύ πιο ανοιχτά από ό,τι προηγουμένως

Δεν ανησυχώ πλέον όπως ανησυχούσα. Δεν φοβάμαι πως συμβαίνει κάτι αφύσικο στο παιδί μου. Φυσικά και ανησυχώ για την επαγγελματική του αποκατάσταση σε μια έτσι κι αλλιώς δύσκολη εποχή για ανεύρεση μόνιμης δουλειάς, φυσικά και με ανησυχεί η πιθανή άσχημη αντιμετώπιση που μπορεί να δεχτεί από ομάδες ανθρώπων που ισχυρίζονται πως ξέρουν τι είναι το σωστό, το μοναδικό σωστό και θέλουν να το επιβάλουν. Ανησυχώ για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του. Αλλά πλέον όχι όπως παλιά. Στο κάτω - κάτω είναι στη φύση των γονιών να ανησυχούν... Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι λόγοι, μάλλον θα ανησυχούσα για άλλους...

Η συμμετοχή μου στην ομάδα με βοήθησε σημαντικά. Μπορώ να μιλήσω πολύ πιο ανοιχτά από ό,τι προηγουμένως, μπορώ να εμπιστευτώ πλέον απόλυτα το παιδί μου, να συνειδητοποιήσω πόσες εκφάνσεις έχει το λεγόμενο "φυσιολογικό", να χαλαρώσω, να γίνω συμπεριληπτική, να ενδιαφέρομαι δηλαδή περισσότερο και για άλλες ομάδες ανθρώπων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, ομάδες για τις οποίες παλιότερα δεν έδειχνα κάποιο ενδιαφέρον. Η συμμετοχή μου στην ομάδα, πέρα από την ψυχολογική και πρακτική στήριξη σε επίπεδο πληροφοριών που μου παρείχε, με βοήθησε να κατανοήσω περισσότερο το παιδί μου, αλλά και να αξιοποιήσω την εμπειρία μου αυτή ώστε να λειτουργώ με τρόπο που με κάνει να αισθάνομαι ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος. Και οφείλω μέσα από την καρδιά μου ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντονιστές της και στα υπόλοιπα μέλη της.

Από την πρώτη στιγμή που έμαθα τι συμβαίνει στο παιδί μου αισθάνθηκα την ανάγκη να απευθυνθώ σε ανθρώπους με τους οποίους μας συνδέει μια κοινή εμπειρία. Πίστευα πάντα και πιστεύω στις ομάδες στήριξης και αλληλοβοήθειας. Μόνο η συνεύρεση με ανθρώπους που έχουν τους ίδιους προβληματισμούς, προβλήματα και εμπειρίες με σένα, σε κάνει να αισθάνεσαι πως δεν είσαι μόνος. Και αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή που η ομάδα αυτή επιτέλους αποτελεί μια πραγματικότητα.

Ευγενία
Γνώρισα τους "Υπερήφανους Γονείς" από άλλο μέλος της ομάδας που συνάντησα σε εκδήλωση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, κατά την αναζήτησή μου περισσοτέρων πληροφοριών σχετικά με τον πολυποίκιλο αυτό κόσμο που μόλις άρχισα να προσεγγίζω. 

Ανησυχίες είχα περισσότερο, όσο καιρό αντιμετώπιζα την κατάσταση μέσα από τα στερεότυπα που κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα ζωής μου, έχουν καλλιεργηθεί. Γνωρίζοντας περισσότερα, αυξήθηκε τόσο η νοητική όσο και κυρίως, η συναισθηματική μου, κατανόηση. Όσο περισσότερο κατανοώ τόσο λιγότερο ανησυχώ, βλέποντας τόσο άξιους και αξιαγάπητους ανθρώπους να διεκδικούν για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, τα αυτονόητα δικαιώματα έκφρασης, ασφάλειας και σεβασμού, κάθε πολίτη. Η εκπαίδευση, η δική μου αλλά και της σημερινής κοινωνίας έχει αναπτυχθεί, σχετικά με το θέμα της ποικιλομορφίας της ταυτότητας των φύλων και της έκφρασής τους. Ως γνωστόν ο φόβος (σκοτάδι) διαλύεται μπρος στην γνώση (φως) και ο καλύτερος τρόπος να τον αντιμετωπίζεις είναι να τον προσεγγίζεις όσο αντέχεις κάθε φορά.

Όσο περισσότερο κατανοώ τόσο λιγότερο ανησυχώ

Η συμμετοχή μου στην ομάδα αν και πολύ πρόσφατη με κάνει να αισθάνομαι ότι ανήκω σε μια κοινότητα ανθρώπων με παρόμοιες με τις δικές μου εμπειρίες και καθημερινά βιώματα των σχέσεών μας με τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, τα σχολεία και όλες κοινωνικές ομάδες του περιβάλλοντός μας. Μεγάλη πρόκληση... για να την αντιμετωπίζει κανείς ως ιδιώτης (με αρχαία έννοια της λέξης).

Δύο χρόνια μετά την αποκάλυψη, της πραγματικότητας που βιώνει το παιδί μου, και αφού φρόντισα να του παρέχω όποια ψυχολογική υποστήριξη μπόρεσα να βρω (και είναι πολύ σημαντική) για το ίδιο.

Άννα
 Την ομάδα την ανακάλυψα εντελώς τυχαία: έψαχνα εκλαϊκευμένη βιβλιογραφία σχετικά με τη σχέση μητέρας-λεσβίας κόρης για να μπορέσω να κατανοήσω το λάθος μου, μιας και ήμουν σίγουρη ότι φταίω εγώ για ό,τι συμβαίνει στο παιδί μου. Ο πωλητής που με εξυπηρέτησε σε κεντρικό και πολύ γνωστό βιβλιοπωλείο μου έδωσε το τηλέφωνο της κας Εύας Σπίνου και με ενημέρωσε για την ύπαρξη μιας ομάδας γονέων την οποία συντονίζει η τελευταία. Επικοινωνήσαμε, και αφού μού έλυσε το ερώτημα που με "έκαιγε" και κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι απλά και δε φταίω για κάτι, γνώρισα την ομάδα.

Μου είναι πολύ σημαντικό το πώς νιώθει το παιδί μου με τον ίδιο του τον εαυτό

Μετά την πρώτη συνάντησή μας, τη θέση της αμηχανίας πήρε η αίσθηση ότι κάτι καλό γίνεται εδώ, υπάρχει ένα ζωντανό κύτταρο ανθρώπων που μοιάζουν με εμένα, υπάρχει ενδιαφέρον, ανησυχία, χιούμορ, αγάπη, μοίρασμα, ζεστασιά, κατανόηση και πολλές σπιτικές λιχουδιές. Μαζευόμαστε όλοι και όλες γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι που μπορεί γύρω του να χωρέσει και συγκίνηση και χαρά και γέλια και κλάματα και όλα μαζί. Ιδιαίτερα εκτίμησα το ότι ήταν όλοι και όλες πρόθυμοι να με ενημερώσουν για τη σχετική ορολογία με την οποία, ομολογουμένως δεν ήμουν εξοικειωμένη. Ακόμα παρακολουθώ προσεκτικά και μαθαίνω. Με αγκάλιασαν αμέσως χωρίς πολλές εισαγωγές και ξεκινήσαμε ένα υπέροχο ταξίδι αυτογνωσίας. Αμέσως ένιωσα ότι ανήκω εδώ, ήμουν ένα χαμένο κομμάτι ενός παζλ που με βασάνιζε και μόλις το ανακάλυψα το έβαλα στη θέση του. Έτσι απλά και ανθρώπινα.

Μου είναι πολύ σημαντικό το πώς νιώθει το παιδί μου με τον ίδιο του τον εαυτό, αν είναι ευτυχισμένο, αν μπορεί να τα βγάλει πέρα με την καθημερινότητά του ομαλά ή αν αντιμετωπίζει προβλήματα με τον κοινωνικό περίγυρο.

Δε σας κρύβω ότι με απασχολεί το εργασιακό του περιβάλλον, αν δηλαδή μπορεί να αναγνωριστεί η αξία του χωρίς να μειώνεται λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. γ) σκέφτομαι ακόμα πώς θα μπορέσει να δημιουργήσει δική της οικογένεια , αν/όταν το θελήσει.

Το ότι είμαι μέλος μιας ΤΕΤΟΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ με βοηθάει : α. να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει στο παιδί μου αλλά και σε άλλα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα β. αυτό με οδηγεί στο να καταρρίψω προηγούμενα στερεότυπα και φίλτρα κοινωνικά που παραμορφώνουν την πραγματικότητα και διευκολύνουν την κατανόησή μου για το τι συμβαίνει σε άλλους διαφορετικούς ανθρώπους. γ.με φέρνει πιο κοντά στην κόρη μου γιατί μπορώ να την υποστηρίξω ουσιαστικά και όχι απλώς να την αποδέχομαι. Για παράδειγμα, νιώθω περήφανη που πήρα για πρώτη φορά μέρος στο φετινό Αthens Pride, δίπλα στην κόρη μου.

Ήταν η πρώτη μου πορεία ειρήνης και αγάπης και το απόλαυσα. Και η κόρη μου και εγώ ξέραμε ότι ήμουν εκεί πρώτα απ' όλα για εμένα και δεύτερον για την ίδια. Αισθάνθηκα ότι ξέρει ότι δεν είναι μόνη της στο δρόμο που έχει μπροστά της. δ. γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, άρα και γονιός γιατί οξύνονται οι αισθήσεις μου, γίνομαι πιο δεκτική, συγκαταβατική και σφυρηλατείται η ενσυναίσθησή μου προς όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα προς τα διαφορετικά παιδιά. ε. γνωρίζω στην ομάδα υπέροχους ανθρώπους τους οποίους θαυμάζω για τον αγώνα που δίνουν καθημερινά για τα παιδιά τους. Υπάρχουν πραγματικά δύσκολες περιπτώσεις.

Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση τους, ίσως γιατί η σχέση μητέρας - κόρης, δηλαδή γυναίκας προς γυναίκα διευκολύνει την κατανόηση. Αντλώ μεγάλη δύναμη και αυτοπεποίθηση από την ομάδα. Λαχταρώ την επόμενη συνάντησή μας -είναι μέρα χαράς για μένα, γι'αυτό μας φτιάχνω συνήθως γλυκό-, δεν καταλαβαίνω πώς περνά η ώρα και φεύγω με χαμόγελο.

Γυρίζω στην οικογένειά μου πιο πλούσια, πιο σοφή, με μεγαλύτερες αντοχές και λιγότερες αντιστάσεις. Στο τέλος ανήκω σε μια ομάδα και αυτό με κάνει πιο δυνατή, έχω ένα ενεργό ρόλο και αυτό με γεμίζει αισιοδοξία ότι μπορούμε όλοι και όλες μαζί να αλλάξουμε τη νοσηρή νοοτροπία που θέλει τα παιδιά μας προβληματικά, στιγματισμένα, στοχοποιημένα. Στην ομάδα υπάρχει αγάπη, εκτίμηση, σεβασμός, κατανόηση και νοιάξιμο. Επίσης οφείλω να επισημάνω ότι η ομάδα μας αντενδείκνυται σε όσες/όσους θελήσουν να ακολουθήσουν πιστά δίαιτα: προσφέρουμε και αλμυρά και γλυκά σε αφθονία, παίρνετε και για το σπίτι!

Μάλλον δεν ήθελα να το αποδεχθώ νωρίτερα

Θέλησα να μιλήσω με άλλους γονείς όταν, ενώ ήδη το γνώριζα μέσα μου, η ίδια μου η κόρη μου ανακοίνωσε ότι είναι λεσβία. Μάλλον δεν ήθελα να το αποδεχθώ νωρίτερα, η πεποίθησή μου βρισκόταν σε λανθάνουσα κατάσταση αλλά μόλις λεκτικοποιήθηκε απέκτησε υπόσταση, ήταν εκεί απέναντί μου και κάτι έπρεπε να κάνω για να το αντιμετωπίσω με τον ίδιο μου τον εαυτό. Αναρωτήθηκα τότε, για πρώτη φορά, τι κάνουν άραγε άλλοι γονείς στην περίπτωσή μου, μετά το πρώτο σοκ, πώς αντιδρούν, πώς δρουν, αν δρουν. Σκέφτηκα μήπως έπρεπε τελικά να κάνω κάτι συγκεκριμένο, ένιωσα ένοχη για κάτι που δεν ήξερα τι ακριβώς είναι ή το λόγο που ένιωθα έτσι και θέλησα να μοιραστώ τις τύψεις μου με ομοίους. Έψαχνα κάποιον να με ανακουφίσει, να πάρει το βάρος από την πλάτη μου, να μου πει ότι εξακολουθώ να είμαι μια καλή μητέρα που έκανα ό,τι νόμιζα καλύτερο για το παιδί μου. Υπάρχουν άλλωστε εγχειρίδια με οδηγίες προς γονείς; Είχα διαβάσει τόσα και τόσα όταν ήταν μωρό, τι είχα κάνει λάθος λοιπόν; Να πώς προέκυψε η ανακάλυψη της ομάδας. Είμαι τυχερή που είμαι μέλος της και είμαι ενθουσιασμένη γι'αυτό!

Αλεξάνδρα
Για την ανάγκη δημιουργίας της ομάδας για γονείς με ΛΟΑΤΚΙ παιδιά, είχαμε συζητήσει με την κ. Στέλλα Μπελιά σε μια από τις εκδηλώσεις των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο. Έτσι, όταν πριν από ένα χρόνο περίπου και κατόπιν αιτήματος και άλλων γονέων πλαισιώθηκε η ομάδα, ήμουν από τις πρώτες μητέρες που την αγκάλιασαν. Από την πρώτη κιόλας ώρα που αρχίσαμε να μιλάμε, εξιστορώντας το προσωπικό μας βίωμα σε σχέση με το ή τα παιδιά μας, διαπίστωσα πόσο ανάγκη για επικοινωνία, για μοίρασμα συναισθημάτων και προβληματισμών είχαμε όλοι εμείς οι γονείς. Επιτέλους, υπήρχε ένα ασφαλές, μη επικριτικό και μη στερεοτυπικό περιβάλλον, όπου ο καθένας μας θα μοιράζεται τα λάθη, τις αμφιβολίες και τις ανησυχίες του για το παρόν και το μέλλον του παιδιού του.

Όπως κάθε γονιός που νοιάζεται για το παιδί του, ανησυχώ κι εγώ για το μέλλον του. Πιο συγκεκριμένα, ανησυχώ για την ασφάλειά του, όταν διαπιστώνω ομοφοβικές, σεξιστικές νοοτροπίες, όταν επιθυμεί να εκφράσει δημόσια τα αισθήματά του προς το σύντροφό του. Εξανίσταμαι που η τεκνοθεσία είναι κάτι το ''απαγορευμένο'' στα ομόφυλα ζευγάρια στη χώρα μας, όπως άλλωστε και ο πολιτικός γάμος, ως επιβεβαίωση μιας μακρόχρονης ερωτικής σχέσης. Αγανακτώ για τα ομοφοβικά σχόλια, για το στενόμυαλο κουτσομπολιό και θα' θελα ο σεξουαλικός προσανατολισμός να μην παίζει κανένα ρόλο στην προσωπική του καταξίωση, συμπεριλαμβανομένης και της επαγγελματικής του επιτυχίας.

Η ομάδα με βοήθησε να ξεπεράσω τις ενοχές, το άγχος και τις ανασφάλειές μου

Η ομάδα με βοήθησε να ξεπεράσω τις ενοχές, το άγχος και τις ανασφάλειές μου, όσον αφορά το μητρικό μου ρόλο, αλλά και όσον αφορά την αποδοχή του γιού μου από το κοινωνικό μας περιβάλλον. Με το διάλογο, την προσωπική μου αναζήτηση και την διευκρίνιση κάποιων εννοιών και σταδίων από τη ψυχολόγο της ομάδας μας (όπως για παράδειγμα ,για τα στάδια του coming out), συνειδητοποίησα ότι τα προβλήματα δεν τα δημιουργεί η όποια ''ιδιαιτερότητα'' των παιδιών μας, αλλά μια κοινωνία που φοβάται και εχθρεύεται και αντιπαλεύει το διαφορετικό. Έτσι αποφάσισα να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι, ώστε η ελληνική κοινωνία να γίνει συμπεριληπτική και να αγκαλιάσει τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά της.

Από τη στιγμή που διάβασα ότι υπήρχαν σε άλλες χώρες ομάδες γονέων ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών (στο βιβλίο ''Το παιδί μου είναι γκέι''), αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ τις αγωνίες μου μέσα σε μια ομάδα αλληλοϋποστήριξης γονέων και παιδιών. Τώρα αισθάνομαι πιο δυνατή να στηρίξω με τη σειρά μου κι άλλους γονείς, που θα πλαισιώσουν την ομάδα μας, στην προσπάθειά τους για επικοινωνία και αποδοχή των παιδιών τους. Γιατί αυτό που μένει τελικά και μας ενώνει είναι πάντα η άνευ όρων ΑΓΑΠΗ.

Κυρία Σπίνου μιλήστε μας για την ομάδα  «Υπερήφανοι Γονείς»!

Η ομάδα «Υπερήφανοι Γονείς» αποτελείται από γονείς που έχουν ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά και ξεκίνησε την λειτουργία της την Πρωταπριλιά του 2016 (σαν ψέμα) με την πολύτιμη βοήθεια και υποστήριξη της Στέλλας Μπελιά και των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο. Ξεκινήσαμε με έναν πυρήνα 10-12 γονέων και η ομάδα μας μεγαλώνει διαρκώς, ξεπερνώντας πλέον τα 20 μέλη.

Στόχος της ομάδας μας είναι η υποστήριξη, η ενδυνάμωση και η πληροφόρηση των γονέων, έτσι ώστε να σταματήσουμε την ανακύκλωση αρνητικών στερεοτύπων και προκαταλήψεων γύρω από τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.

Συναντιόμαστε 2 φορές τον μήνα και η συμμετοχή στην ομάδα είναι δωρεάν. Η μία συνάντηση είναι ανοιχτή και μπορούν να παρευρεθούν όσα άτομα ενδιαφέρονται, χωρίς να είναι απαραίτητα γονείς. Η δεύτερη συνάντηση είναι κλειστή και μπορούν να συμμετάσχουν μόνο μέλη της ομάδας και έχει περισσότερο βιωματικό χαρακτήρα, όπου συζητάμε θέματα που απασχολούν τους γονείς. Για να γίνει κάποιος γονιός μέλος της ομάδας, προαπαιτείται μια (δωρεάν) συνάντηση με την συντονίστρια της ομάδας μας, την ψυχολόγο Εύα Σπίνου.

Οι στόχοι σας;

Μέσα στους στόχους της ομάδας μας είναι και η επιμόρφωση και η ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού περίγυρου σε σχέση με θέματα που αφορούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Για τον λόγο αυτό, έχουμε διοργανώσει προβολές σχετικών ταινιών και ντοκιμαντέρ, έχουμε συμμετάσχει στο Athens Pride (φέτος και με δικό μας περίπτερο), καθώς και σε σχετικές ημερίδες και εκδηλώσεις.

Οι γονείς περνάνε κι εκείνοι την δική τους διαδικασία και χρειάζονται τον χρόνο τους αλλά χρειάζονται και σωστή ενημέρωση και υποστήριξη. Αυτό το κενό προσπαθούμε να καλύψουμε με την δημιουργία αυτής της ομάδας, γιατί θεωρούμε ότι είναι πιο χρήσιμο και πιο αποτελεσματικό αυτή η ενημέρωση και η υποστήριξη να απευθύνεται από γονείς σε γονείς.

Από ανθρώπους δηλαδή που έχουν βιώσει από πρώτο χέρι όλη αυτήν την εσωτερική διεργασία και πλέον είναι σε θέση να μοιραστούν δικά τους βιώματα και να υποστηρίξουν άλλους γονείς που βρίσκονται στην αρχή αυτού του ταξιδιού. Επίσης, η κοινωνικοποίηση με άλλους γονείς μπορεί να λειτουργήσει αρκετά ενδυναμωτικά, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε θέματα που αποτελούν ταμπού και πολύ δύσκολα θα συζητηθούν στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο. Αυτό που αναφέρουν συχνά οι γονείς είναι ότι βιώνουν μια αίσθηση του «ανήκειν», μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης, γεγονός που τους βοηθά να ανοιχτούν και να γνωρίσουν καλύτερα τόσο τον εαυτό τους, όσο και τα παιδιά τους.

www.evaspinou.com