Ο Αλέξανδρος Κωτούλας εργάστηκε στο handbag design τμήμα του οίκου Louis Vuitton στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, παρουσιάζει την πρώτη του ολοκληρωμένη συλλογή που κατασκευάζεται σε μικρά εργαστήρια από υλικά που αντέχουν στον χρόνο! Από το Πολυτεχνείο στο Παρίσι μία τσάντα δρόμος!

Μίλησέ μας για τις σπουδές σου - ξεκίνησες κάπως διαφορετικά...

Οι πρώτες μου σπουδές ήταν στη Θεσσαλονίκη στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών όμως συνειδητοποίησα ότι δεν είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο και αποφάσισα να αναζητήσω αυτό που πραγματικά με ενδιέφερε και ήταν το design. Έτσι βρέθηκα στην Design Academy Eindhoven, στην Ολλανδία όπου για 4 χρόνια, σε μία πολύ απαιτητική σχολή, ήμουν εξαιρετικά εστιασμένος σε ένα και μόνο αντικείμενο, στο σχεδιασμό αντικειμένων.

Μετά την Ολλανδία, βρέθηκες στο Παρίσι στον οίκο του Louis Vuitton. Τι σου έχει μείνει από εκείνη την περίοδο, πέρα από την αρτιότητα στο σχεδιασμό και την κατασκευή μιας τσάντας;

Η αρτιότητα στο σχεδιασμό και στην κατασκευή είναι αυτό που μου έχει μείνει για να σου είμαι ειλικρινής. Εκεί μέσα συνειδητοποίησα για ποιο λόγο η τιμή τους φτάνει σε αυτά τα επίπεδα, και μάλιστα κατάλαβα ότι είναι λογικό! Υπάρχουν τόσα πράγματα κρυμμένα στη διαδρομή της κατασκευής μίας τσάντας που ο αγοραστής δεν βλέπει. Και βέβαια, όπως σε όλα τα είδη πολυτελείας, μεγάλο τμήμα της τιμής επιμερίζεται σε περιφερειακά στοιχεία...από υπερπολυτελείς συσκευασίες μέχρι catwalks εκατομμυρίων.

Η πρώτη σου συλλογή. Πώς προέκυψε και πώς την εμπνεύστηκες;

_ΟΝΕ η πρώτη μου συλλογή. Ο στόχος μου ήταν να σχεδιάσω μία συλλογή με τα στοιχειώδη αξεσουάρ της σύγχρονης urban γκαρνταρόμπας. Backpack, shopping bag, laptop case, crossbody. Όλα απαλλαγμένα από κάθε διακοσμητικό στοιχείο, με μόνο χαρακτηριστικό τους τολμηρούς χρωματικούς συνδυασμούς. Το σκεπτικό πίσω από τη συλλογή, μιας και είναι η παρθενική, είναι να παραμείνει μόνιμα στις συλλογές του brand και κάθε χρόνο να διανθίζεται με νέα χρώματα και υλικά.

Πώς αποφασίζεις για τα υλικά, τα σχέδια και τα χρώματα της συλλογής σου;

Αυτό προκύπτει από ένα συνδιασμό διαίσθησης και εμπειρίας θα έλεγα. Σίγουρα σε δεύτερο στάδιο έρχεται και η λογική, ειδικά όσον αφορά τα υλικά ώστε να διασφαλίζεται αντοχή σε βάθος χρόνου. Στις φόρμες και τα χρώματα η επιλογή είναι πιο αυθόρμητη και είναι αυτός ο λόγος που μου αρέσει να σχεδιάζω... Δεν είναι ανάγκη να δικαιολογείς τα πάντα!

Και πώς προέκυψε το όνομά σου;

Το ALEXQUISITE το χρησιμοποίησα πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια για το blog που ακόμη διατηρώ (alex-quisite.tumblr.com). Το πρώτο συνθετικό είναι το ονομά μου προφανώς, και το δεύτερο η λεξη exquisite, που πρωτοσυνάντησα σε ένα βιβλίο του Oscar Wilde και ήχησε στα αυτιά μου πολύ ομορφα, και είπα να τα συνδυάσω!